Yine bir Erzurum Anadolu Lisesi 95 mezunu arkadaşımın , dostumun kitabını tanıtmak istiyorum. Yazar arkadaşımız olunca tabi kendi ağzından bir kaç cümle ile kitabı anlatmasını istedim. Sağolsun beni kırmadı :)) kendi cümleleriyle ilk kitabıyla ilgili düşünceleri :
"Hiçbirşey yapmadan herşeyi yapmanın tek yolu yazmaktır herhalde, sanırım beni yazmaya iten de yazının bu sınırsız gücüne olan merakım oldu. Her gün sokakta, okulda, işte gördüğüm, kimisini tanıdığım insanların hikayelerini merak etmek yerine onlar için uydurmaya karar verince de yazmaya başladım. ilk romanı genelde ilk adım diye nitelerler, hakikaten de öyle; acemiliklerle, hatalarla dolu. Ama hiç tereddütsüz....Tıpkı yaşamanın kendisi gibi.
Yazıyı icat edenlere de okuyanlara da binlerce teşekkürler"
Yazıyı icat edenlere de okuyanlara da binlerce teşekkürler"
Ben de kendisine teşekkür ediyorum. Yeni kitaplarını , yine buradan tanıtabilmek dileklerimle...
Kaderleri yakalarına benzer şekilde yapışmış iki adamın paralel öyküleri hapishanede birleşir. Suçlu veya masum olduklarına dair kendilerinin bile şüphe duydukları hikayelerini kimse tam olarak bilmez. İç dünyalarında inançlarını, sırlarını, kimliklerini saklarlarken birbirleriyle sessizliği ve hiç olmamışlığı dilemeyi paylaşırlar.
Mahir Akçeli çevresine uymayan kişiliğiyle; telaşsız ve kayıtsız biçimde sıradan hayatına devam ederken kendisini birden bir soygun ve cinayet çemberinin içinde bulur. Osman Demirci ise Mahir'in başına gelen işe benzer bir olay sonucu ve ondan çok uzun yıllar önce hapishaneye düşmüş; son zamanlarını geçirmektedir. Mahir suçsuzluğunu çok defa haykırıp sesini duyuramamaktan yorulmuş; hapishanede tanıdığı bu yaşlı adamdan susmayı ve kabullenmeyi öğrenirken O'nu içten içe çocuk yaşta kaybettiği babasının yerine koyduğunun farkında değildir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder